De noodlanding / Gert Stappenbelt

De vertaling

verteller Gert Stappenbelt
stem: Peter Bos

'Wat me nou toch is overkomen!'
Vanmorgen liep ik hier nog rustig naar de vliegtuigen te kijken. Van die nieuwe modellen met die spitse neuzen, die daar op een rij staan.
En daar achter zo'n stel ouwe kisten, van die machines met die kromme vleugels.
Indrukwekkend allemaal!

En ik denk bij mezelf. 'Ik heb nog nooit gevlogen! Ik zou het best eens willen meemaken. Maar hoe?! Ik heb er het geld niet voor.'
Daar valt mijn oog op een man met een grote pet en een uniform vol strepen links en rechts en borstzakken onder de medailles. Ongelooflijk, wat een kerel. Ik vraag het gewoon.

Ik spring over het hek en hol naar hem toe...
'Mijnheer, ik heb nog nooit gevlogen, mag ik met u mee?'
'Dat's goed, kom maar.'
'Ah, fantastisch, dank u wel. Nemen we zo'n nieuwe spitse?'
'Nee, de mijne staat daar.'
'Toch niet die ouwe, met die vleugels?'
'Ja, die is nog van mijn grootvader geweest.'

'Is ie nog stevig?'
'Nou en of.' Hij pakt een parachute. 'Doe die maar om', en hij helpt me instappen.
Zelf loopt hij om de neus heen en komt naast me zitten. 'Alles vast?'
Hij draait aan wat knoppen. Meters slaan uit. Een voor een gaan de propellers aan, het toestel staat te schudden.
'Gaan we?'

'U bent niet goed snik, je drinkt toch niet als je vliegt, dat is toch link?'
'Wel nee, rustig maar.'
Het vliegtuig taxied over de startbaan. De piloot zet de monitor aan. Contact met de verkeerstoren. 'Mogen we opstijgen?'
Nee, nee, nee, wachten!'

Ik zie een vliegtuig landen. Het komt recht op een muur af en pas vlak voor de muur draait het weg. Ai, dat was op het nippertje anders zat hij er nu mooi met z'n neus doorheen!
We krijgen toestemming om te gaan. Monitor uit. Het vliegtuig komt in beweging. De piloot trekt aan de stuurknuppel. We komen maar moeilijk van de grond.

'Het ding is veel te oud.'
'Beheers je', zegt de piloot.
En jawel hoor, we stijgen op. Het landingsgestel klapt in. Hij pakt de fles weer. Oh nee, het vliegtuig begint te zwalken. Ik zie een stoplicht op rood staan! We stoppen net op tijd. Wat gek, een stoplicht, in de lucht? Ja, er komt een vogel aan, op de fiets. Riing.

'Ook goede middag! Daar gaat ie, kijk!'
Het licht springt op groen. We vliegen weer. De piloot neemt opnieuw een slok.
'U moet nu echt niet meer drinken. Het is niet prettig dat we zo zwalken.'
'Man, ik kan het wel hebben.'

Er komt een ooievaar aanvliegen met een baby in een doek. Onze vleugels snijden er als een mes doorheen. De ooievaar redt de baby, knoopt de doek weer vast en scheldend vliegt ze verder.
Dat ging net goed! Plotseling zit er een enorme kwak witte poep op de ruit.

De ruitenwissers blijven steken. De piloot draait zijn raampje open en giet wat uit de fles op de ruit. De poep lost op. De wissers doen het weer. Dat is tenminste iets!
Goeie god, de vleugel breekt af. 'Help', riep ik nog, 'we moeten terug.' Maar het vliegtuig bonkte door de lucht.
'Ik wil eruit'.

Ik nam een besluit. IJskoude lucht vloog me in het gezicht. Ik sprong.
De parachute ging open en veilig ben ik hier geland en die gek cirkelt daar nog rond.
'Hij ploft straks nog uit elkaar! Wat een duivel!'