Ik wil die! / Imme Dros

De vertaling

verteller: Ilse Jobse
stem: Daria Mohr

De oude schoenen van Ella zijn niet mooi meer.
Ze mag nieuwe. En ze weet al welke ze wil.
‘Die!’
‘Dat is het laatste paar,’ zegt de juffrouw.
‘Welke maat moet het zijn?’ Mama zegt de maat.
‘Dan zijn ze te klein,’ zegt de juffrouw.

Ella gelooft er niets van.
‘Ik wil die!’
De juffrouw haalt de schoenen.
Ella trekt ze aan. ‘Ze zitten goed, kijk dan.’
Mama gelooft er niets van.
‘Ze vallen groot,’ zegt de juffrouw.

Mama laat steeds andere schoenen halen.
Bij elk paar zegt Ella: ‘Nee, ik wil die!’
Mama wordt boos. De juffrouw is al boos.
Ella krijgt de schoenen dan maar.
Ze mag ze zelf dragen. In een doos.
Als ze gaan eten staan de schoenen naast haar bord.

Als ze gaat slapen staan ze op haar kussen.

Als ze wakker wordt trekt ze eerst haar schoenen aan.
Mooi.
Dan gaan ze naar oma in Rotterdam.
Want oma is jarig.
Bij de bus voelt Ella haar grote teen.
Een klein beetje.

Bij de trein voelt Ella haar kleine teen een beetje erg.
In de trein doet Ella de schoenen een beetje uit.
In Rotterdam moeten ze helemaal naar de Schiekade.
Op de stoep bij oma voelt Ella al haar tenen.
Tien.
En twee hielen.

‘Wat een prachtige schoenen,’ zegt oma.‘Zeker nieuw!’
Ella durft de schoenen niet uit te doen.
Alleen in de wc met het haakje op de deur.
Ze gaat in de wc staan en trekt door.
O, wat is dat lekker.
Maar dan moeten de schoenen weer aan.
Dat is erg.

En het allerergste komt nog.
De terugweg.
Lopen doet pijn. Niet lopen doet al pijn.
Thuis in de gang kan Ella niet meer.
Ze begint hard te huilen. ‘Au au au au.’
Mama schrikt ervan.

‘Kind, wat is er met je? Doet je hoofd pijn?
Je buik? Je keel? Je oor dan?’
‘Neeeee, mijn schoenen!’
Dan ziet mama haar arme tenen. En de hielen!
Ze moet er zelf van huilen. Zo zielig, zo zonde.
Ella krijgt gauw een voetenbadje.

De nieuwe schoenen gaan in de kast.
Voor als Ella nog eens een zusje krijgt.
Of een nichtje. Of later een kind.
En om af en toe naar te kijken.
Omdat ze mooi zijn.
Mama mag ze niet verkopen.

De oude schoenen van Ella zijn niet mooi meer.
Maar ze kunnen nog best.
Want ze zitten!
En ze lopen!
En over een tijdje mag Ella nieuwe.
Ze weet al welke ze wil...